Rak nerki
Epidemiologia i objawy
Rak nerki stanowi ok. 2-3% nowotworów złośliwych w populacji ludzi dorosłych. Częściej dotyczy on mężczyzn niż kobiet, a średni wiek pacjentów z rozpoznanym rakiem nerki wynosi 40-65 lat. W związku z rozwojem badań obrazowych, większość guzów nerki wykrywa się obecnie w trakcie rutynowych lub diagnostycznych badań radiologicznych (ultrasonografia, tomografia komputerowa).
Obecnie nie ma dobrze udokumentowanych badań naukowych, które potwierdziłyby jednoznacznie odpowiedzialność jakiegoś czynnika za powstawanie raka nerki.
Przed wprowadzeniem badań ultrasonograficznych na szeroką skalę, głównymi objawami zaawansowanych nowotworów były: ból okolicy lędźwiowej, krwiomocz oraz widoczny guz. Innymi współistniejącymi objawami w zaawansowanych guzach nerki mogą być: nadciśnienie tętnicze, czerwienica (wzrost wytwarzania erytropoetyny), wzrost poziomu wapnia we krwi, epizody wysokiej gorączki.
Diagnostyka
Rozpoznanie nowotworu nerki ustala się na podstawie: wywiadu, badania fizykalnego, badań laboratoryjnych. Najważniejszym obecnie badaniem obrazowym, umożliwiającym wczesne wykrycie guza, jest wcześniej wspomniane badanie ultrasonograficzne. W badaniu tym można stwierdzić obecność małych zmian (nawet 5 mm). Ultrasonografia pozwala różnicować torbiel prostą nerki od torbieli wielokomorowej oraz zmiany litej. Badanie USG umożliwia ocenę węzłów chłonnych oraz naciekania nowotworu na naczynia żylne. Coraz częściej wykonuje się badanie tomografii komputerowej z kontrastem celem dokładnej oceny budowy nowotworu oraz możliwych jego przerzutów do innych narządów. Wykonanie szerokiej diagnostyki obrazowej umożliwia dokładne zaplanowanie leczenia, a tym samym przeprowadzenie skutecznej operacji.
Leczenie
Leczenie raka nerki, mimo rozwoju techniki i medycyny, pozostaje od wielu lat takie samo i polega na chirurgicznym usunięciu guza.
Jeszcze do niedawna leczeniem z wyboru w raku nerki było usunięcie całego narządu wraz z węzłami chłonnymi i otaczającą tkanką tłuszczową czyli tzw. nefrektomia radykalna. Obecny postęp technik obrazowania, umożliwiający wczesne wykrycie nowotworów nerki, spowodował rozwój metod operacyjnych, które polegają na usunięciu jedynie samego guza i pozwalają oszczędzić zdrową część narządu. W najnowszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Urologicznego zaleca się wykonanie operacji oszczędzającej miąższ nerkowy, jeśli jest to technicznie możliwe, ponieważ wiąże się z mniejszym odsetkiem późnych powikłań. Operacje te można wykonać metodą klasyczną lub laparoskopowo. Wszyscy pacjenci po usunięciu guza nerki powinni zgłaszać się regularnie do swojego lekarza prowadzącego celem dalszej obserwacji.
Obecnie, z uwagi na zbyt słabe wyniki chemioterapii oraz brak dużych badań naukowych, potwierdzających skuteczność immunoterapii nie ma ustalonego innego algorytmu leczenia poza leczeniem chirurgicznym.